Wycieczka edukacyjna do Sanoka
Treść
W dniu 27 października br., w ramach projektu „Kultura na Pograniczu”, Gminny Ośrodek Kultury w Ropie zorganizował wycieczkę edukacyjną do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, gdzie beneficjenci zwiedzili pierwsze i największe pod względem liczby zgromadzonych obiektów muzeum etnograficzne w Polsce, założone po drugiej wojnie światowej w roku 1958 r., z inicjatywy Aleksandra Rybickiego - muzealnika, kolekcjonera dzieł sztuki, opiekuna zabytków, kustosza Muzeum Ziemi Sanockiej oraz Jerzego Tura – konserwatora wojewódzkiego.
Przewodnik oprowadził nas po Muzeum liczącego 3800 m2, prezentując nam tym samym kulturę polsko – ukraińskiego pogranicza wschodniej części Karpat wraz z Podkarpaciem. Na terenie Parku Etnograficznego zgromadzono ponad 100 obiektów budownictwa drewnianego z okresu od XVII do XX wieku.
Uczestnicy zwiedzili odtworzony przez konserwatorów zabytków Rynek oraz oryginalne, przeniesione z okolicznych wsi ówczesne budowle, m.in. mieszkalne, gospodarcze, obiekty sakralne, budynki użyteczności publicznej (szkoła wiejska, zajazd) oraz obiekty przemysłowe (młyn wodny, wiatraki, kuźnie), a także najokazalszy budynek Muzeum, jakim jest dwór szlachecki, który przeniesiony został z podjasielskich Święcan.
Ciekawostką jest, że na terenie Muzeum znajduje się Cerkiew Greckokatolicka pw. Narodzenia Bogurodzicy, którą wzniesono w Ropkach k. Hańczowej w roku 1801, a w 1978 r. rozebrano i złożono w magazynach Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Ostatecznie zabytkową cerkiew zrekonstruowano w 2001 r. w sektorze łemkowskim.
Kolejną ciekawostką, jeszcze bliższą nam – mieszkańcom Gminy Ropa, jest znajdująca się w skansenie okazała plebania z Ropy, pochodząca z 1865 r., składająca się z pięciu pomieszczeń mieszkalnych, komory, sieni i korytarza.
Trzecim obiektem, który zwrócił naszą uwagę, była przedwojenna drewniana remiza strażacka z Lipinek (powiat gorlicki), która pochodzi z 1934 r. Kryta czerwoną dachówką z charakterystyczną wieżyczką, służącą do suszenia węży, rozebrana została i przeniesiona do Sanoka w 1978 r. z inicjatywy druhów: Stanisława Wójcika i Tadeusza Pyznara.
Przy sprzyjającej pogodzie, przez 3 godziny zwiedzaliśmy Muzeum, jednak aby poznać wszystkie zabytki i całą ich historię mogłoby braknąć dnia. Skansen zrobił na nas duże wrażenie, chyba nie tylko miłośnicy historii Pogórzan i Łemków powinni odwiedzić to miejsce, które sprawia, że cofamy się w czasie i zmusza do refleksji na temat życia w ówczesnych czasach, ale każdy kto urodził się i mieszka na terenach pogranicza na obszarze pogórzy oraz wschodniej części polskich Karpat, aby poznać dzieje i kulturę naszych przodków.
